Vereniging in de kijker : CAAD vzw

Wanneer Benedict het bureel van Sankaa in Antwerpen binnenkomt vult de ruimte zich onmiddellijk met zijn hippe look, energie en uitstraling.

In 1979 belandde Benedict eerder toevallig in België waar hij zijn opleiding Burgerlijk Ingenieur afwerkte en zich hier, na een retourtje naar zijn vaderland, definitief settelde. Ondertussen is hij vader van 4 kinderen, voorzitter van CAAD vzw en tot voor de coronacrisis voetbalcoach van een vrouwenteam.

Het liep echter niet altijd  van een leien dakje voor Benedict. Aanvankelijk was het niet gemakkelijk om werk te vinden als burgerlijk ingenieur. Tenslotte ging hij tijdelijk aan het werk als calculator terwijl hij wel zeer actief was en bleef in de voetbalsector waar hij niet alleen een inkomen kon genereren maar ook het Nederlands leerde.

Door zijn sociale karakter en zijn kennis van de taal kreeg hij een aanbieding om te werken voor IOM (Internationale Organisatie van Migranten) in het kader van de opvang van vluchtelingen. Dit was voor hem de overstap naar de sociale sector.

Wel, in de jaren ’90 kwamen al we regelmatig met een groep vrienden uit de diaspora samen.  ‘Onbekend is onbemind ‘ was ons uitgangspunt om te werken rond cultuur en zo onze gebruiken en gewoonten in Vlaanderen te laten zien.

In de beginjaren waren we vooral gefocust op culturele activiteiten waarbij we de zintuigelijke waarnemingen als basis namen. Horen, zien, smaken, voelen en proeven.

We organiseerden kookworkshops, modeshows, maskerateliers, dans- en muziekworkshops….

In 1999 werd CAAD  geformaliseerd en dat was dan ook het startpunt van grotere activiteiten zoals het organiseren van festivals. Deze waren steeds gratis zodat ze voor een breed publiek zouden toegankelijk zijn. Met de opbrengst van de drankverkoop betaalden we de onkosten van de vrijwilligers. Daarnaast participeerden we ook in de organisatie van lokale evenementen zoals ‘Muziek in de wijk’ en zo werd ik al snel lid, en nadien ook ondervoorzitter, van de Cultuurraad van Antwerpen.

Door de jaren heen probeerden we naast de Afrikaanse gemeenschap ook de andere gemeenschappen in Antwerpen te betrekken. Zo hadden we een cultuurproject voor stad Antwerpen onder de vorm van een Afrikaans theater. 2 maal per week werkten we met 30 kinderen van heel gemixte nationaliteiten. Geen betere manier om elkaar te leren kennen. Het ontdekken van de gelijkenissen  en het  leren respecteren in het anders zijn.

Nee, we hadden door de jaren heen een groot netwerk opgebouwd en zo kwamen we terecht in scholen, musea en culturele centra in heel Vlaanderen en zelfs in het Afrika museum van Nijmegen. Een uitgebreid netwerk is belangrijk maar je moet het ook goed gebruiken. Ik denk bijvoorbeeld aan onze vrijwilligerswerking waarbinnen we vertrekken vanuit de competenties van elk individu om hen in onze werking in te zetten. Mijn vader zij altijd ‘never ask a fish to climb a tree’ en ik hou dit steeds in gedachten.

Alles is in proces en zo ook onze werking. Terwijl we voordien vooral onze cultuur wilden uitdragen onder het motto ‘onbekend is onbemind’ focussen we ons nu meer op  rechten en plichten. Veel mensen uit onze gemeenschap zijn hier al lang en we richten onze pijlen nu vooral op integratie en op het wegwijs worden in de Belgische samenleving.

Verschillende groepen binnen die gemeenschap worden betrokken en we proberen ook zo veel mogelijk bruggen te bouwen. Een mooi project was ‘Album de Famille’ dat zich richtte tot alleenstaande zwangere meisjes onder de 26 jaar. Dit project konden we uitvoeren met de ondersteuning van district Antwerpen en in samenwerking met het CAW en met Free Clinic.

Ervaringsuitwisseling en ondersteuning waren heel belangrijke pijlers van dit project waarbij leren van elkaar werd gecombineerd met infosessies rond rechten en plichten en met uitstappen naar Kind en Gezin, de kringloopwinkel, de Kraamvogel,…

Een ander deel van onze werking richt zich meer op toeleiding tot de arbeidsmarkt waarvan ons zelf gefinancierde project ‘Recht op Arbeid’ een mooi voorbeeld is. Hierbij ondersteunen wij mensen bij hun zoektocht naar werk. We geven tips rond het schrijven van een CV en een motivatiebrief en we helpen bij het leggen van contacten.

Verder verzorg ik ook een permanentie bij mij thuis of aan het Koninxplein waarbij ik ondersteuning bied aan particulieren en verenigingen die met heel specifieke problemen te kampen hebben. Sommige problemen los ik zelf op maar voor andere problemen verwijs ik door naar de gepaste diensten.

Doorheen de volledige werking van CAAD zijn er ook vele samenwerkingen met CC  Luchtbal en CC Sint Andries en voordien ook met het Etnografische museum (het huidige MAS) in Antwerpen.

Het zou mooi zijn om een andere maatschappij te zien, los van kleur en afkomst.Waarbinnen iedereen gelijk is. Alleen al omdat ik dan het gevoel heb dat al mijn inzet niet voor niks is geweest.