Vereniging in de kijker : Voice of Women

Terwijl de nieuwe coronamaatregelen in alle media uitgebreid aangekondigd worden ontmoet ik Clara van Voice of Women op het ons ondertussen al vertrouwde zoomplatform.

Zodra het zoomvenstertje openspringt zie ik een grote glimlach verschijnen en beide zijn we blij dat we elkaar op deze virtuele manier toch kunnen spreken.

Clara Laoye , afkomstig uit Nigeria, weduwe en mama van 3 volwassenen kinderen, vervoegde haar man, die in diplomatieke kringen werkte, 15 jaar geleden in Brussel.

Gezien zij als vrouw van een diplomaat niet mocht werken volgde ze diverse opleidingen gaande van heftruckchauffeur tot floriste en winkelbediende. Verder richtte ze ook Voice of Women op waarvan ze tot nu toe nog steeds voorzitster is.

Wanneer en waarom richtte je Voice of Women op?

In 2007 richtte ik Voice of Women op. Ik had en heb nog steeds een passie voor vrouwen en hun uitdagingen. Niet alleen voor vrouwen uit Nigeria maar voor vrouwen wereldwijd.

Reeds in Nigeria werkte ik al met prostituees waar ik de buurten introk op zoek naar vrouwen die in dit beroep , vaak ongewild, verzeild geraakt waren. Ik bouwde een vertrouwensband op en probeerde hen te overtuigen en te ondersteunen om uit deze branche te stappen.

Later, toen ik al in België leefde, zag ik het probleem nog in een grotere context en vanuit het perspectief van vrouwenhandel.

Verder ontmoette ik hier heel wat vrouwen afkomstig uit verschillende landen die door de taalbarrière geen toegang kregen tot de nodige informatie om hier hun weg te vinden. Het belemmerde hen in het goede functioneren in hun dagelijkse leven en meer nog in hun integratie.

Voice of Women werd dan ook opgericht om vrouwen te helpen bij het vinden van de juiste informatie of hen door te verwijzen naar de juiste diensten. Zo krijgen vrouwen soms brieven van school of van de overheidsdiensten die zij absoluut niet kunnen vertalen. In dat geval vertalen wij de brieven en helpen we indien nodig bij het beantwoorden.

Verder werd er een sociaal vangnet opgezet waarin vrouwen elkaar helpen en bezoeken bij belangrijke levensgebeurtenissen zoals een geboorte of een overlijden. Ook helpen zij elkaar met tips rond opvoeding van de kinderen of zelfs bij de opvang van kinderen indien nodig.

Organiseer je naast deze ondersteuning ook nog andere activiteiten?

Ja, wij vinden ontmoeting, beweging en cultuurbeleving ook zeer belangrijk.

We ontmoeten elkaar tijdens bidmomenten. Tijdens deze momenten wordt er naast het bidden ook veel uitgewisseld rond verschillende thema’s, uitdagingen, nieuwsfeiten, …. Leren aan en van elkaar en elkaar inspireren staan hier centraal.

Daarnaast hebben we ons voetbalteam. We komen samen om te trainen en een partijtje voetbal te spelen. Ook is er een koor en een vrouwelijke percussieband waarbij plezier en ontmoeting centraal staan. Vele vrouwen hebben hier geen familie en een teamsport of groepsactiviteit geeft hen het gevoel ergens bij te horen.

Jaarlijks gaan we ook op uitstap naar een ander Europees land. Zo bezochten we al Italië, Duitsland, Engeland en Holland. Ik vind het belangrijk dat we andere landen en culturen leren kennen. Zien hoe mensen er andere gebruiken en culinaire gewoontes op na houden. Zo kunnen we eens verder kijken dan onze eigen buurt en een bredere blik op de wereld krijgen. Niet alleen in andere landen maar ook binnen België gaan we soms of daguitstap om andere streken gaan ontdekken.

Ook als ik uitgenodigd word om voor andere vrouwenorganisaties te gaan praten laat ik me vergezellen door een aantal van onze leden. Zo zien zij ook hoe andere vrouwen leven en bovendien is het een ideale manier om eens aan de dagelijkse sleur te ontsnappen.

Gingen de ontmoetingen verder tijdens de lockdown?

Tijdens de lockdown maakten we gebruik van het digitale platform ‘free conference call’ en hielden we ook telefonisch contact met elkaar.

We organiseerden 2 internationale conferenties met vrouwenorganisaties van verschillende landen. Deze gingen vooral rond covid en hoe we hoopvol en positief kunnen blijven.