Vereniging in de kijker : Wasaman Association Antwerpen

Tijdens de coronacrisis hielden wij, van Sankaa, onze rug recht en bleven we zo veel mogelijk mensen ontmoeten en ondersteunen op afstand en virtueel. Dit vroeg soms   heel wat creativiteit en flexibiliteit van de lidverenigingen en van het team en ik ben dan ook opgelucht dat ik vandaag een gesprek van vlees en bloed kan voeren met Bernard Nana Kyei of beter gekend als Cliff.

Cliff is een oude gekende bij Sankaa en is naast zijn functie als voorzitter van onze lidvereniging ‘Wasaman Association Antwerpen’ ook lid van onze Raad van Bestuur.

Cliff komt uit de Wasa Saah regio in Ghana en ziet er voor zijn leeftijd van 65 jaar nog bijzonder goed uit. Al snel is hij honderduit aan het vertellen over zijn leven in Borgerhout en over de lange wandelingen die hij maakt om fit te blijven.

Cliff maakte zijn middelbare school af in Ghana en ging daarna naar de zeemansschool. In 1977 kreeg hij een job als matroos op een schip en zo kwam hij terecht in Antwerpen waar hij in 1981 trouwde en zijn leven aan wal begon uit te bouwen.

Oorspronkelijk waren er niet veel Ghanezen in Antwerpen maar vanaf eind  jaren ’80 kwam daar geleidelijk aan verandering in. Vele van die nieuwkomers hadden hulp nodig om hun weg te vinden in deze voor hen nieuwe samenleving. Vaak kwamen ze naar mij toe voor allerhande soorten hulp zoals vertalingen maken, financiële hulp,….

Op een bepaald moment bedacht ik dat het beter zou zijn om ons te verenigen in een organisatie zodat we er voor elkaar konden zijn en ervaringen uitgewisseld konden worden. Leren van elkaar en elkaar helpen was de uitgangspositie van Wasaman Association Antwerpen.

We richten onze in eerste instantie op de integratie van onze leden door het organiseren van maandelijkse ontmoetingsmomenten. Onze leden komen van overal in België en we bespreken naast de werking van de vzw ook de problemen en de mogelijke oplossingen binnen de gemeenschap. Tijdens de coronacrisis  werden bijvoorbeeld acties op touw gezet om mensen met een verlies aan inkomen te helpen. Die onderlinge solidariteit is in onze werking heel belangrijk en dient ook als mentale ruggensteun binnen de gemeenschap.

Naast de maandelijkse ontmoetingsmomenten nodigen we ook stads- en andere diensten uit zoals de politie, Stad Antwerpen, …. Dit werkt dubbel omdat onze mensen een inkijk krijgen op de werking van deze  diensten  maar deze  krijgen dan  op hun beurt weer input  rond de noden en het leven van de Ghanese gemeenschap hier in Antwerpen. Tijdens de verkiezingen vertegenwoordig ik  de Ghanese gemeenschap  bij de samenkomsten van de verschillende politieke partijen. Niet alleen om hun verschillende partijprogramma’s te kennen maar ook om onze gemeenschap een stem te geven. En ten slotte organiseren we elk weekend Nederlandse taallessen onder leiding van een leraar van stad Antwerpen.

Wasaman organiseert ook elk jaar minstens 1 uitstap buiten Antwerpen. Vaak doen we dit in samenwerking met andere organisaties en met de steun van Stad Antwerpen en van ‘Iedereen verdient vakantie’. Een bezoek aan Gent, Brugge, Bokrijk en de zee stonden al op het programma. Ook het Afrikamuseum van Tervuren werd met veel interesse bezocht.

We motiveren onze leden ook om er een gezonde levensstijl op na te houden. Zo organiseren we 2 wekelijks wandelsessies, zwemlessen  en nemen we ook deel aan projecten zoals Simpelweg Gezond waarbij gezonde voeding en beweging centraal staan.

Infosessies rond prostaatkanker en baarmoederkanker stonden op het programma. Deze thema’s, die nog vaak  een taboe zijn, werden aangebracht door Dr Nyarko, een Ghanees, die de cultuurgevoeligheden van de gemeenschap perfect van binnenuit kent.

Ja, we zijn actief in de Wassa-Saah regio waar we op 2 plaatsen waterpompen geïnstalleerd hebben waardoor een 3000-tal dorpelingen toegang tot proper water kregen. De mensen van het dorp hielpen mee de putten graven en met de steun van district Antwerpen konden we de pompen aankopen en installeren. Een wereld van verschil voor de dorpelingen die voordien 2 kilometer moesten stappen om water uit de rivier te halen.

Op dit moment zijn we bezig met het installeren van toiletten in een naburig dorp met  ongeveer 1800 dorpelingen. Zodra de coronacrisis achter de rug in maken we er weer werk van.

Ja, ik heb nog  veel dromen !

Nu ik op pensioen ben zou ik meer en meer in Ghana willen vertoeven maar wel met de wetenschap dat ik mijn werk hier kon doorgeven aan de jongere generatie en dat de organisatie groeit en bloeit.