Marie-Paul Wangela, afkomstig uit RDC Congo zit vandaag voor me.  Een zachte glimlach in combinatie met een krachtige, jonge uitstraling vallen me direct op. Marie-Paul is 58, moeder van 3 kinderen en combineert haar functie als voorzitster van Iso Na Iso met haar job als administratief medewerkster in een advocatenkantoor.

Het gesprek komt rustig op gang maar ik voel de zindering van enthousiasme in haar stem als ze begint te praten over haar leven hier en daar, haar studies, haar vereniging,…Marie-Paul groeide op in Kinshasa maar zag het levenslicht in de Evenaarsprovincie, waar ze een levenslange intense binding mee geeft.

Na haar studies Economische Wetenschappen in haar thuisland kwam ze in 1992 naar Antwerpen waar ze een postgraduaat Ontwikkelingspolitiek en een master Bestuurskunde en publiek management behaalde. In 1997 keerde ze terug naar Kinshasa om er gedurende 2 jaar les te geven in een hogeschool. België bleef echter op haar pad liggen want in 2000 kwam ze terug om hier in het huwelijk te treden met een landgenoot. Het begin van een mooi verhaal waar ook haar vereniging Iso na Iso deel van uitmaakt.

Dag Marie-Paul, hoe kwam je op het idee om jouw vereniging op te starten ?

Wel, Iso na Isa bestaat al sinds begin jaren ’90. Het betekent ‘tussen ons’ en werd toen vooral opgericht om uitwisseling en ontmoeting met mensen afkomstig uit de Evenaarsprovincie te faciliteren. Er ontstond een solidariteitsnetwerk tussen mensen die hier woonden maar ook naar de mensen toe in het thuisland. In Congo leeft iedereen in een gemeenschap, die onderlinge warmte, dat sociale gebeuren, die onderlinge steun  dat is heel erg eigen aan ons. Die ontmoetingsmomenten lagen dus perfect in het verlengde van ons leven in Congo en waren tegelijk onze springplank tot integratie hier in België.

Aanvankelijk werd Iso Na Iso uitsluitend door mannelijke leden gedragen. Dit lukte goed tot we na enkele jaren merkten dat de werking in het slop zat. De vrouwelijke leden namen toen het hef in handen en gingen voor een radicale verandering. Marie-Paul werd voorzitster en sindsdien waait er een dynamische nieuwe wind door de vereniging startend met de officiële neerlegging van de statuten.

Voor welk soort activiteiten kiezen jullie met Iso na Iso ?

We hebben verschillende soorten activiteiten waarbij de 2-maandelijkse groepsbijeenkomsten centraal staan. Tijdens deze momenten maken we echt tijd voor elkaar. Niet alleen het bij elkaar zijn telt maar ook de uitwisseling rond actuele maatschappelijke thema’s en het bespreken van mogelijke partners in projecten en activiteiten. Het zijn ideale momenten om te weten wat er leeft bij onze leden, wat de noden zijn, de twijfels, de opportuniteiten,…. Vele educatieve activiteiten ontstaan vanuit de signalen die we opvangen tijdens deze bijeenkomsten. Zo organiseerden we een workshop rond diabetes en een ander rond gezondheid in het algemeen.

Cultuur blijft ook voorop staan in onze werking. Het is de pijler waarin we kunnen doorgeven hoe wij denken, handelen en betekenis geven aan de werkelijkheid. Niet alleen aan het bredere publiek in Vlaanderen maar ook aan onze jongeren die hier  geboren werden en al in een andere realiteit opgroeien. We vinden het belangrijk dat zij ook drager blijven van onze culturele gewoonten en gebruiken en dit kunnen blijven doorgeven.

Ook uitstappen naar verschillende regio’s in België willen we meer en meer programmeren. Net voor de covid gingen we bijvoorbeeld al naar de Efteling. We organiseren deze uitstappen niet alleen voor onze eigen leden maar stellen het open voor een breder publiek. Ideale gelegenheden tot ontmoeting en culturele uitwisseling.

Je sprak over solidariteit met mensen in Congo. Hoe doen jullie dit concreet ?

Momenteel engageren wij ons in een HIV project in Gemena, de Evenaarsprovincie. Door de covid-epidemie stonden de activiteiten hierrond zoals benefietmaaltijden, sensibiliseringactiviteiten,… op een laag pitje maar de voorbereidingen hierrond zijn nu weer bezig.

Marie-Paul, heb je nog dromen ?

Natuurlijk !

Graag zou ik zien dat de toekomstige generatie hier een mooie toekomst krijgt. Verder hoop ik ook dat de levensomstandigheden van onze landgenoten in Congo beter worden.

Voor mezelf zou ik heel graag vlot Nederlands kunnen spreken.