Vandaag voer ik een gesprek met Emmanuel Gombo, een oude gekende in het sociaal-cultureel werk die ik lang geleden ontmoette tijdens een opleiding rond ‘projecten in het Zuiden’ in Gent. Emmanuel lijkt nog geen haar veranderd en straalt nog evenveel jeugdigheid uit als toen.

In 2009 kwam hij na het afwerken van zijn studies filosofie en theologie, in zijn geboorteland Congo, terecht in België. Hier studeerde hij enkele jaren later af in de richting politieke en sociale wetenschappen in Louvain-La-Neuve.

Ondertussen is hij 57 en voorzitter van Maprofam. Hij zet zich ook graag in als vrijwilliger voor het rode kruis. Bovendien zetelt hij in het directiecomité van IDAY international, een vereniging die actief is in 20 sub-Saharaanse landen en die zich inzet op vlak van educatie en gezondheid voor jonge Afrikanen.

Zelf werkt hij ook aan zijn gezondheid door veel te fietsen en te wandelen in de natuur. Hij woont bovendien in Waver waar stad en natuur elkaar ontmoeten en waar hij als grote natuurliefhebber zijn hart helemaal kan ophalen.

Vandaag wil ik graag meer weten over het hoe en waarom van Maprofam, actieve lidvereniging van Sankaa met een hart voor ontmoeting.

Dag Emmanuel, hoe kwam je op het idee om Maprofam richten ?

Maprofam werd opgericht in 2018 als antwoord op de steeds groter wordende stroom van toekomende nieuwkomers. Wij zagen een terugkerend patroon in de problemen bij die groep, van vaak jongere mensen, en wilden hierop met onze werking inspelen. We zetten een programma op met integratie en sociale intelligentie als kernthema. Dit was ook de directe en belangrijkste aanleiding voor de  oprichting van Maprofam.

We willen ook steeds de link blijven leggen tussen verschillende generaties om zo te anticiperen op intergenerationele conflicten. In het verlengde hiervan zien we ook interpersoonlijke problemen opduiken tussen mensen die hier pas toekomen of mensen die hier geboren zijn. Het zijn echt cultuurconflicten die wij trachten op te lossen door sensibiliseringsactiviteiten voor beide partijen. Vaak ontbreekt het jongeren die hier opgroeien en vaak in contact komen met discriminatie in bijvoorbeeld het onderwijs ook aan rolmodellen. Dit zorgt ervoor dat ze snel afhaken in hun onderwijsloopbaan waardoor een achterstand gecreëerd wordt die vaak moeilijk nog bij te benen is in hun verdere carrière. Ook voor hen en hun familie zetten we coachings- en  sensibiliseringsprogramma’s op.

Naast het Belgische luik hebben wij ook een luik met werking in Congo. We zoeken hier vooral partnerschappen waardoor we kunnen inzetten op plattelandsontwikkeling in Congo. Jongeren en vrouwen worden vooral versterkt door algemene educatieve activiteiten, vormingen rond landbouw en rond klimaatsverandering. Om deze doelstellingen te bereiken richtten wij een lagere en middelbare school op die ondertussen een 850 leerlingen telt en waarbij aandacht voor educatie van de jonge meisjes centraal staat. De leerlingen kunnen op die manier helemaal ontwikkelen en ontplooien waardoor  plattelandsvlucht of meer nog emigratie naar Europa wordt vermeden.

Hoe bereik je al die doelstellingen hier in België ?

Wat de nieuwkomers betreft begeleiden en vormen we hen in eerste instantie rond hun administratieve verplichtingen. We zetten dan vooral in rond  huisvesting en school of werk. In een 2^de fase werken we vooral aan hun integratie en digitale kennis via vormingen.

De link tussen generaties proberen we te bekomen door uitwisselingsmomenten te organiseren tussen jongeren en ouderen. We trekken lessen uit de overdracht van de verhalen uit het verleden om de toekomst beter te kunnen begrijpen. Hiervoor werken we samen met andere organisaties zoals Coup de pouce en les mamans m’Pangu. Beide Brusselse organisaties  met oudere leden die met grote openheid hun ervaringen en kennis willen overdragen aan jongeren.

Verder dagen we onze leden ook uit om af en toe tentoonstellingen of andere culturele activiteiten bij te wonen. Zo gingen we naar de tentoonstelling van Toetanchamon in Brussel en speelden we een actieve rol bij een activiteit rond voeding in de plantentuin in Meise. Het was een uitgelezen moment om een breder publiek kennis te laten maken met enkele producten afkomstig van ons landbouwproject in Congo.

Heb je nog dromen Emmanuel?

Ja, ik heb nog  veel dromen !

‘Si la jeunesse savait et si la vieillesse pouvait, le monde serait bien’ (Henri Etienne)

Mijn droom is dat wij als ouderen er in slagen om onze kennis op een goede manier door te geven en dat de jongeren er op hun beurt goed gebruik kunnen van maken.

Het zou mooi zijn mochten wij als gemeenschap al onze goede waarden kunnen doorgeven waardoor ik me als individu ook overal goed zou kunnen voelen.

Dank je wel Emmanuel !