Marie Kibaba, beter gekend als ‘maman Marie’, is een vat vol bruisende energie,  eigen aan mensen die passie en gedrevenheid feilloos met elkaar weten te combineren.

Zij is afkomstig uit RDC Congo, 73 jaar oud en moeder van 8 kinderen die allen getrouwd en uitgefladderd zijn naar verschillende landen en continenten.

Sedert 2000 woont zij in Brussel waar zij zich settelde naar een lange en succesvolle carrière bij het ‘Legers des Heils’ is Kinshasa. In deze christengemeenschap zette zich niet alleen in als lerares in de lagere school maar  ook als hun officiële vertegenwoordigster op internationale congressen zowat overal in de wereld.

Tot vandaag zet ze zich nog in voor deze organisatie. In Elsene bijvoorbeeld is ze nog steeds verantwoordelijk voor het opzetten van voedselbanken, het verzamelen en uitdelen van kledij aan kwetsbare groepen, het verzorgen van koffie en thee aan daklozen,…

Maman Marie is ook voorzitster van ‘Fraternité des mamans de mpangu’, een Brusselse vereniging, waarover ik in dit gesprek meer wil te weten komen.

Wel, zo een 20 jaar geleden kwamen wij met een aantal mamans, wijze oudere vrouwen,  regelmatig samen. Sommige van die ‘mamans’ stonden er alleen voor en voelden zich eenzaam en/of hadden andere hulp nodig. Daarnaast vonden wij het belangrijk dat we niet alleen moeilijke maar ook gelukkige momenten konden delen.

Al snel stelden we ook een systeem van maandelijkse bijdragen op punt  waardoor er ook financiële ruggensteun mogelijk was in geval van nood.

Door de jaren heen kregen wij meer en meer vraag naar hulp van buitenaf. Die vragen kwamen niet alleen vanuit onze nabije omgeving in Brussel maar ook vanuit Congo. Zo ontstond binnen de groep van ‘mamans’, stilletjes aan, de zin en het verlangen om ook meer te kunnen betekenen voor anderen en de ruimere samenleving. Door de omvang in grootte van de activiteiten besloten we ons tenslotte op een formele manier te organiseren en werd de ‘Fraternité des mamans de mpangu’ opgericht.

Ons doel is vooral solidariteitsnetwerken op te zetten en initiatieven rond ontwikkelingshulp te ondersteunen.

Zo organiseren we in CC Jette naaiateliers  waar we niet alleen met de mamans samenkomen maar ook  met mensen van verschillende afkomst. Het zijn naast leermomenten ook ontmoetingsmomenten waar we elkaar leren kennen op een aangename manier.

Belangrijk voor ons zijn ook onze taallessen Nederlands en Kikongo. Deze laatste  is een oude taal die niet meer door alle mamans gesproken wordt maar die veel traditionele waarden en wijsheden bevat. Tegelijkertijd vinden we het belangrijk Nederlands te leren want dit is nu de taal van onze dagelijkse werkelijkheid.

Uit onze comfortzone stappen doen we niet alleen door nieuwe dingen te leren maar ook door naar buiten te treden en andere dingen te doen en te leren. Zo gaan we regelmatig op museumbezoek (Tervuren, Koninklijk paleis,…), naar culturele instellingen, naar zee, op stadsbezoek naar Luik, Dinant,… Het opent onze blik en door dit samen te doen worden de drempels weggenomen.

De vraag naar hulp komt vooral vanuit scholen en gezondheidscentra. Bij scholen gaat het over zendingen van pc’s, naaimachines en het inrichten van klassen en bij de gezondheidscentra over bedden, beddengoed en matrassen. Om aan deze vragen te beantwoorden gebruiken we niet alleen onze maandelijkse bijdragen maar werken we ook samen met andere organisaties.

Voor de gezondheidscentra bijvoorbeeld krijgen we van  het Sint Lucasziekenhuis  afgeschreven matrassen en beddengoed welke we met de hulp van ‘Wereldmissiehulp’ verzenden naar Congo.  Voor de verdeling ter plaatse doen we beroep op het  leger des heils’ die  er samen met onze raadgever ter plaatse voor zorgt dat alles op de juiste plaats terecht komt.

Ja hoor. Ik  wil nog lang leven omdat ik me dan nog lang kan blijven inzetten voor zij die het nodig hebben. Ik sta mensen bij in hun laatste uren, ik zet me in voor kwetsbare groepen, ik kook ook vaak voor gemeente Jette tijdens bijvoorbeeld opendeurdagen,…  Het heeft me een reden om op te staan in de ochtend en het geeft een nuttige invulling aan mijn  leven.

Elkaar inspireren, ontmoeten en ondersteunen blijven ook in 2021 ankerpunten in onze werking. We willen dan ook in dit nieuwe jaar maandelijks de werking van een  vereniging of het verloop van een project in de kijker blijven zetten.

Op een koude winterdag ontmoet ik Rans Seth Oubin van Ghana Progressive Union uit Antwerpen. Een rustige, gepensioneerde  man die sinds 1989 in België woont, papa is van een 10-jarige dochter en plus-papa van 2 andere kinderen.

Rans is afkomstig uit Takoradi, de op twee na grootste stad van Ghana, na Accra en Kumasi. Takoradi is een kuststad en Rens was een zeeman die veel reisde.  Na 1 van zijn opdrachten kwam hij in België terecht waar hij trouwde en als technieker aan de slag ging.

In eerste instantie willen wij nieuwkomers uit Ghana helpen. Vaak hebben zij het aanvankelijk moeilijk om zich hier te integreren omdat zij verloren lopen tussen de verschillende diensten. Wij helpen hen niet alleen met de vertaling en het in orde brengen van de juiste papieren maar wij leiden hen ook toe naar de juiste diensten.

Veel mensen kennen mij nog als secretaris van Ghana Welfare. Deze vereniging bestond al eind jaren ’90 en daar deed ik heel wat kennis en ervaring.

Ja, in het verlengde van die hulp bij integratie nodigen wij ook sprekers uit van verschillende diensten in Antwerpen. Voorbeeld hiervan is de politie die een infosessie kwam geven rond de werking van hun diensten.

Om de 3 à 4 maanden verzorgen wij  ook zelf een infosessie rond de mogelijkheden, rechten en plichten in België. Dit kan gaan over heel verschillende onderwerpen gaande van verkiezingen en taallessen, over pensioenen tot gezondheidsvoorzieningen.

Naast deze louter informatieve en educatieve activiteiten komen we ook maandelijks samenkomsten waarbij alles rond ontmoeting draait. We toetsen af of iedereen in de gemeenschap zich goed voelt en zo niet, dan zoeken we samen naar oplossingen. Het zijn informele bijeenkomsten waarbij we samen en eten en drinken. Dit brengt mensen op een eenvoudige manier samen. Bovendien is het de uitgelezen gelegenheid om te debatteren en uit te wisselen over actuele thema’s.

Ja ! Het is belangrijk dat we ons mentaal en fysiek goed voelen. In samenwerking met Sankaa  konden wij deelnemen aan Simpelweg Gezond. Naast gezonde voeding ontdekten wij ook dat er in de buurt van Antwerpen prachtige natuurreservaten zijn waar we altijd terecht kunnen voor een wandeling. Een gids van Natuurpunt leidde ons rond en zo ontdekten we prachtige en  toegankelijke plekken dichtbij  waarvan we voordien zelfs niet wisten dat ze bestonden.

Verder gaan we af en toe ook op museumbezoek waarbij we graag leren en ontdekken.

We treden niet enkel naar buiten maar we brengen ook graag mensen naar ons toe. Zo organiseren we jaarlijks een BBQ waarbij iedereen welkom is en waarbij we mensen van verschillende gemeenschappen samenbrengen. Jammer genoeg kon deze activiteit dit jaar niet doorgaan door de coronamaatregelen.

Ik zou het heel fijn vinden mocht iedereen zich heel goed voelen en gelukkig zijn. Verder zou ik ook op 1 of andere manier ook graag nog iets betekenen voor de mensen in Ghana die het soms niet gemakkelijk hebben.

Bedankt Rans !